ÞETTA FINNST MÉR ALVEG MAGNAÐ...

Alvöru Vinátta.

Dag einn þegar ég var á fyrsta ári í menntaskóla sá ég einn strák úr mínum bekk á leiðinni heim úr skólanum. Hann heitir Siggi. Það leit út fyrir að hann væri með allar sínar skólabækur í fanginu, og ég hugsaði með mér, hver í ósköpunum fer með allar sínar skólabækur heim á föstudegi. Hann hlýtur að vera „nörd“. Ég var sko búinn að plana mína helgi sem framundan var með partýum og fótbolta með vinum mínum. Ég hlakkaði mikið til þannig að ég yppti bara öxlum og gekk áfram. Á meðan ég var að labba þarna sá ég fullt af krökkum hlaupa í áttina að Sigga. Þau slóu bækurnar úr fangi hans hrintu honum, þannig að hann datt í götuna og gleraugun flugu af honum og lentu í grasinu þó nokkuð frá honum. Hann leit upp og ég sá sorgina í augum hans. Ég vorkenndi honum, þannig að ég hljóp í áttina til hans þar sem hann var að leita að gleraugunum sínum. Ég sá tár í augum hans. Ég rétti honum gleraugun og sagði, þessir krakkar eru hálfgerðir asnar og ættu alls ekki að haga sér svona. Hann horfði á mig og þakkaði mér fyrir og brosti. Bros hans var eitt af þessum brosum sem bera vott um þakklæti, og í augum hans var mikið þakklæti. Ég hjálpaði honum að týna saman bækurnar og ég spurði hann hvar hann ætti heima. Þá kom í ljós að hann átti heima nálægt mér, svo ég spurði hann af hverju ég hefði aldrei séð hann fyrr. Þá sagði hann mér að hann hefði áður verið í einkaskóla.Við spjölluðum alla leiðina heim og ég hjálpaði honum að halda á bókunum. Mér fannst hann vera ansi hress strákur og spurði hann hvort hann væri til í að koma með mér og vinum mínum í fótbolta á laugardaginn. Hann var sko til í það. En ekki aðeins það heldur var hann með okkur alla helgina. Því betur sem ég og vinir mínir kynntumst honum, þess betur kunnum við við hann. Á mánudagsmorgninum hitti ég Sigga með allar bækurnar frá föstudeginum og ég gat ekki annað en gert smá grín að honum og sagði: „Þú færð örugglega svaka vöðva á að bera allar þessar bækur á hverjum degi.“ Hann hló og rétti mér helminginn af bókunum og við fórum í skólann. Næstu fjögur árin urðum við Siggi bestu vinir. Þegar við vorum á lokaárinu í menntaskólanum fórum við að huga að framhaldsnámi. Þá kom í ljós að hugur okkar stefndi í sitthvora áttina, og við ætluðum í sitthvorn framhaldsskólann. Hann ætlaði að verða læknir en ég viðskiptafræðingur. Ég vissi að við myndum alltaf verða vinir. Fjarlægðin á milli skólanna myndi ekki skemma vináttu okkar. Í menntaskóla var Siggi afburðanemandi - dúx. Ég stríddi honum stundum að hann væri „nörd“ en hann bara hló að því. En af því að hann var dúx þá átti hann að flytja ræðu við skólaslitin. Ég var feginn að það kom ekki í minn hlut.Á útskriftardaginn leit Siggi rosalega vel út. Hann fílaði menntaskólann alveg í botn. Hann var töff strákur og gleraugun fóru honum vel. Hann hafði meiri séns en ég og allar stelpurnar voru yfir sig hrifnar af honum. Stundum öfundaði ég hann og á útskriftardaginn leið mér einmitt þannig. En ég tók eftir því að hann var hálfkvíðinn að flytja þessa ræðu, svo ég klappaði honum á öxlina og sagði, þú verður frábær, ekki hafa áhyggjur. Hann horfði á mig, þakklátur og brosti. Svo byrjaði hann á ræðunni: Á útskriftardaginn er tækifæri til að þakka þeim sem hjálpuðu manni í gegnum þessi fjögur erfiðu skólaár. Til dæmis foreldrum mínum, systkinum, kennurum og ef til vill þjálfara sínum í íþróttum en fyrst og fremst vinum sínum. Ég er hér til að segja ykkur öllum, að það að vera vinur einhvers, er besta gjöf sem þú getur gefið nokkurri manneskju. Ég ætla að segja ykkur smá sögu. Ég horfði undrandi á vin minn standa þarna í púltinu á meðan hann sagði frá þeim degi er við hittumst fyrst. Þá var hann orðinn svo dapur og þreyttur á að eiga enga vini, og á því að smella ekki inn í vinahóp í skólanum, að hann hafði ákveðið að fyrirfara sér þessa helgi. Hann talaði um að hann hefði tekið allar bækurnar og tæmt alveg skápinn sinn til þess að mamma hans þyrfti ekki að gera það þegar hann væri dáinn. Hann horfði beint í augun á mér, brosti og sagði: „Mér var bjargað þarna, þennan dag. Vinur minn bjargaði mér frá því að fyrirfara mér.“ Það fór kliður um salinn, þegar þessi myndarlegi og vinsæli ungi maður sagði okkur frá þessu viðkvæma atviki. Foreldrar hans brostu til mín, þakklætisbrosi. Það var einmitt á þeirri stundu sem ég gerði mér grein fyrir því hvað vinátta raunverulega er. Aldrei vanmeta þann kraft sem býr í gjörðum þínum. Eitt lítið atriði (þ.e. t.d. hvernig þú bregst við í vissum aðstæðum) getur breytt lífi annarar manneskju, til góðs eða ills. Ekki vera sá sem hrindir öðrum, hrindir annarri manneskju niður í skítinn. Vertu sá sem reisir hana upp, hjálpar henni að bera erfiðleikana. Guð hefur skapað okkur fyrir hvort annað, til að hafa áhrif á hvort annað á einhvern hátt.

Höfundur ókunnur.

Gerum ekkert nema að vinna....;)

Well hérna erum við enn og í góðum gír..;) aldrei nein lognmolla í kringum okkur svosem og ekkert að fara að vera það...Við búum enn heima hjá mömmu og ekki er útlit fyrir neinn fluttning þaðan. ég fór að ath með hvernig húsaleigubætur ég fengi miðað við að leigja á 120 þús...og viti menn það var HEIL 0 KRÓNA....JÁ Núll króna, ég hefði getað gargað en svona er bara þetta kerfi...Fjandans bull. En skítt með það. það verður bara að vinna meira...  Var ég alla helgina með Amex kortin í kringlunni og verð ég næstu 2 helgar í viðbót....þannig það er sama sagan hér á bæ...Vinna,éta,sofa og Vinna aftur.....;) En jæja ég segi það gott i bili

ER AÐ FARA Í BAÐ MEÐ FRÚNNI.....

JÁ JÁ ég er komin til guðbjargar. þar sitjum við frænkurnar  Íris Ósk, Árdís Elva, Halla Vilbergs og konan hennar Guðbjörg Hermanns....Ég segi konan því Guggan er ólett( eftir manninn sinn) En ég er samt sú sem sit undir meðgöngu sturluninni.... Hún er dásamleg  ennnn ólett,,,hehe Hún er með æði fyrir kaffi latte með karamellusírópi nema hvað henni tókst að koma mér á það drasl líka..semsagt þegar hún á barnið okkar Árna þá missir hún sín aukakíló...en ekki ÉG...;( en það er allt í lagi því ég er komin í matarprógramm..borða banana í morgunnmat,appelsínu í kaffi..Eina til tvær físilbaunir á hádegi með ripfuel,sportþrennu í bland við achitiphilus og metasys. Svo á kveldin þá þömbum við herbalife og brenninetlu te eins og enginn sé morgunndagurinn...shit bomban sem ég verð þegar hún verður búin að eiga ;) heheh

En hvað um það Hérna sitjum við eins og áður sagði Frænkurnar og Þær dömur að láta Guðbjörgu negla sig hehehehe Kleo og vinkona hennar nýkomnar úr baði..Vilbeg minn suðar um baðferð með lenna í framhaldi nú þá þar sem allir félagarnir eru farnir saman i bað...þá eigum við Gugga það bara eftir og vonandi verður sú stund í kveld...;)

Notalegheit með kertaljósi á meðan ég skrúbba af henni líkþornin...Sem flestum mundi finnast vibbi en er mér mikill heiður að fá að standa í því verkefni...því fyrir þá sem ekki vita þá VAR hún ungfrú 'island....takið eftir VAR hehhe núna er hún bara ólett.. En ekkii missklja mig hún er alveg drulluflott,engin sem ber líkþorn svona vel...Hún er snoppufríð!!!! Algjört æði..;=)

Já já eftir baðið tökum við svo Árna okkar og söltum hann í gúrku!!!  

Smá hlátur.....

Við konan mín lágum uppi í rúmi og horfðum á Villtu vinna milljón.
Ég snéri mér að henna og sagði, “ Villtu gera do do ? “
Hún svaraði, “ Nei”
Ég spurði, “ Er þetta þitt lokasvar” ?
Hún leit ekki einu sinni á mig er hún svaraði “ Já”
Ég sagði, “Þá langar mig að hringja í vinkonu”

og þá fór allt í bál og brand….

............................................................................
Ég spurði konuna mina, “ Hvert langar þig að fara á brúðkaupsafmælinu okkar” ?
Mér hlýnaði um hjartarætur að sjá hvernig hún lifnaði öll við og horfði á mig
með aðdáun er hún svaraði,
“Einhvert sem ég hefi ekki farið lengi “
Með það í huga kom ég með uppástungu,
” Hvað með eldhúsið “ ?

Og þá fór allt í bál og brand….
............................................................................
Síaðsta laugardag vaknaði ég snemma. Ég klæddi mig hljóðlega, útbjó nesti, kallaði í hundinn og læddist út í bílskúr. Ég húkkaði bátinn aftan í bílinn, opnaði bílskúrshurðina og var kominn hálfur út þegar ég sá að úti var brjálað rok og rigning. Ég bakkaði aftur inn í skúrinn og kveikti á útvarpinu, aðeins til að uppgötva að svona átti veðrið að vera alla helgina. Ég fór því aftur inn, klæddi mig hljóðlega úr og læddi mé upp í rúm. Ég kúrði mig upp við konuna mína. Ákveðinn í að fá mér gott í kroppinn hvíslaði ég að henna, “ Það er brjálað veður úti”. Elskuleg konan mín til 10 ára svaraði strax,” Hugsaðu þér hvað maðurinn minn er heimskur að vera úti að veiða í þessu veðri”

Og þá fór allt í bál og brand…..
...........................................................................
Ég bauð konunni minni með í helgarferð til Boston um daginn og þar fórum við á fínt veitingarhús. Einhverra hluta vegan tók þjónninn fyrst pöntunina mín. Ég sagði, og var heldur rogginn með enskuna mina,
"I'll have the strip steak, medium rare, please."
He said, "Aren't you worried about the mad cow?""
Ég svaraði “ Nah, she can order for herself."

Og þá fór allt í bál og brand….
...........................................................................
Við konan mín forum á árgangsmót í gamla skólanum míum. Þar sem við sátum tók konan mín eftir að ég horfði á konu á næsta borði. Kona þessi var vel drukkin og þambaði ótæpilega og röflaði við sjálfa sig milli glasa.
“Þekkir þú þessa konu” spurði konan mín.
“Já sagði ég, þetta er gömul kærasta og ég heyrði að hún hefði ferið að drekka svona eftir að ég sagði henna upp þarna um árið”.
Konan mín leit á hana í forundran og sagði,” hver hefði trúað því að hægt væri að hafa svona ómerkilegan atburði að fagnaðarefni í öll þessi ár”.

Og þá fór allt í bál og brand….
…………………………………………………………………………………………
Um daginn varð ég 67 ára og hætti þá að vinna. Ég fór til að ganga frá öllu í sambandi við ellilífeyrinn minn. Konan á skrifstofuni bað um að sjá ökuskírteynið mitt til að staðfesta aldurinn og þá uppgötvaði ég að veskið mitt hafði orðið eftir heima. Konan sagði að þetta væri í lagi, bað mig að hneppa frá þremur efstu tölunum á skyrtunni minn. Ég gerði það og er hún sá silfurgráa englahárið á bringunni á mér sagði hún að þetta væri nóg staðfesting fyrir hana.
Þegar heim kom sagði ég konunni minni frá þessu. Hún varð hálf örg. “ Bölvaður endemis asni ertu maður, þú hefðir átt að láta buxurnar falla líka . Ég er viss um að þá hefðir þú fengið örorkubætur út á þennan ræfil þarna niðri”.

Og þá fór allt í bál og brand….